اعتراف

اعتراف

     به خاطر نمی آورم که نام کتاب "اعترافات آگوستین قدیس" چه زمانی و در چه حالی شنیده و یا بخشی از آن را خوانده ام اما خوب به یاد دارم که حریص به خواندن اش بوده ام.  

     در خیابان ولی عصر تهران به کتابفروشی هاشمی رفتم و از میان انبوه کتابهای تازه و چشم نواز و روح افزا، کتاب "اعترافات آگوستین  قدیس" را خریداری نمودم. این کتاب با ترجمه ی افسانه نجاتی با همکاری هاله سحابی و پیش گفتاری از احسان شریعتی و مقابله ی متن با اصل فرانسوی ژوزف ترابوکو توسط سوسن شریعتی است.

     در معرفی آگوستین همین بس که او بزرگترین فیلسوف قرن چهارم میلادی و نویسنده ی دو کتاب مانا و مشهور شهر خدا و اعترافات است. " کتاب اعترافات از نثری خودبسنده برخوردار است نثری که سرشار از اندیشه ها و خاطره های شخصی و خانوادگی است و در ضمن واگویی و واکاوی آن خاطرات، عالی ترین افکار انتزاعی فلسفی و کلامی را در میان می گذارد چنان که امروزه نیز اندیشه هایش در باره ی مباحثی مانند حافظه، زمان و زبان قابل تأمل است. در عین حال کشش و جاذبه ی متن که از تجربه ای وجودی بر می خیزد؛ حتی می تواند سرآغازی باشد برای افراد علاقه مند اما غیر متخصص در حوزه ی الهیاتی وجودی. چرا که پرده برداری از خفایای زندگی یک انسان کمال طلب خود به منزله ی ارائه ی نمونه ای است برای کسانی که به حقیقت عشق می ورزند و سودای تبلیغ آن را در سر می پرورانند.( مقدمه ص 13)

  پیرامون اورلیوس آگوستین کتابهای بسیاری نوشته اند ولی دو کتاب آگوستین نوشته ی کارل یاسپرس و مفهوم عشق نزد آگوستین هانا آرنت از بهترین آنهاست.

    نکته سنجی احسان شریعتی در پیش گفتار کتاب هم خواندنی است آنجا که می نویسد: این که هرمان هسه ی معنوی را در بستر مرگ در حال خواندن اعترافات آگوستین بیابند؛ امری طبیعی به نظر می رسد. اما توجه ژان- فرانسوا لیوتار، متفکر موقعیت و اخلاقیت پسامدرن به آگوستین و گفتار اعترافاتی در واپسین دوران زندگی و پختگی فکرش، تأمل برانگیزتر است.

        به همین اشارات بسنده می کنم و شما را چون خودم به خواندن این کتاب پرجاذبه فرا می خوانم.