سیاست چون موج

سیاست چون موج 

     همه ی کسانی که در جلسات نامزدهای انتخاباتی حضور پیدا می‌کند دغدغه ی سیاسی ندارد به تعبیر دقیق‌تر همه بازیگر صحنه نیستند بلکه تصور می کنم بیشتر تماشاگر صحنه ی سیاست اند. در متینگ هایی که توسط کاندیداها شکل می گیرد یکی آمده است؛ بداند سخنران کیست؟ چگونه سخن می گوید؟ از کجا شروع و به کجا ختم می کند؟ آیا سخنران تندرو و رادیکال است یا منطقی و آرام سخن می‌راند؟ دیگری آمده است بداند چه جمعیتی در این اجتماع گردهم آمده اند؟ سراغ دوستان و حتی غیر دوستانش را می‌گیرد. جست وجوگر و احساسی است. به دنبال دریافت سلائق و گرایش‌هاست. می‌خواهد ببیند این ترکیب نامتجانس و ناهمگون، چگونه و بر اساس چه دیدگاهی گرد هم آمده‌اند؟ چه عاملی آنها را به هم پیوند داده است؟

           و آن دیگری که رویه و روحیه ی شورشی و تند دارد؛ در انتظار یک درگیری و زد و خورد است. به صدای مخالف واکنش نشان می دهد. دائما لحظه شماری می کند تا به خواسته اش برسد. برای او ملاک سخنرانی نیست؛ دعوا و درگیری فیزیکی است. هر حرفی که منجر به درگیری شود؛ حرف مفید و خوب است. از تنش استقبال می‌کند نه از بینش!! بیش از اینکه بیندیشد؛ عمل می‌کند یعنی پراگماتیست است نه تئوریست. این افراد به تروریست‌ها نزدیک‌ترند که پیش از بینش به فکر تنش و برخورد هستند. می‌گویند همه چیز در عمل به اثبات می رسد. از این رو در متقاعد کردن طرف مقابل، به هجمه و برخورد فیزیکی تن می دهند.

       گروه دیگر که شاید بتوان آنها را در مقابل این گروه قرار داد؛ افرادی آرام و منطقی هستند که افکار و اندیشه‌ها را دنبال می‌کنند. در پی تحلیل سخن و سخنران هستند. خیلی دل به افراد پیرامون نمی سپارند. دل در گرو اندیشه دارند. به اقوال دلخوشند نه افراد. به سخن زیبا روی دارند نه فضای زیبا و جمعیت زیاد. این افراد در اینگونه محافل، گاه با دفتر و قلم همراه هستند و به یادداشت کردن می‌پردازند.

        کسان دیگر، طرفداران جناح خاص و ایده ی سیاسی خاص هستند و برای آن سرمایه گذاری کرده اند. حداقل در این ایام که موج سیاسی، کشور را فرا گرفته است به مطالعه و مباحثه و حضور در محافل سیاسی و به تجزیه و تحلیل داده های انتخاباتی می پردازند.

        عده ای دیگر، سر رسیدن انتخابات را فرصتی برای بهره‌وری اقتصادی دانسته و با اجاره دادن محل کار یا خانه و کاشانه ی خود و یا وسیله ی نقلیه و دیگر ابزار استفاده برای نصب پلاکارد و بیلبورد در پی کسب درآمد هستند. اینان دوست دارند نه هر سال بلکه هر ماه تنور انتخابات گرم باشد تا پولدارتر شوند. البته عده ای خردپا هم با گرفتن هزینه هایی از کاندیداها برای تبلیغ و یا تخریب افراد دیگر همت می گمارند. در میان شلوغی فضای موجود، افرادی هم برای پر کردن شکم خود فرصت را غنیمت شمرده و هر سفره ای که می بینند بر آن می نشینند!!