برای پزشکی 96

برای پزشکی 96

       من همواره افسوس می خورم که چرا نخبگان دانش آموزی با صفت زیادخوانی برای کسب شغل برتر و معاش بیشتر راهی رشته ی پزشکی می شوند؟ و در همان ترم اول در باتلاق آناتومی و فیزیولوژی گرفتار می آیند. چه که دل مشغولی های پدر و مادر و دل نگرانی های فامیل، بر اثر فشار درسی، موجبات نوعی حیرانی را برایشان به ارمغان می آورد. عبور از این واحدهای باتلاقی همت مضاعفی را طلب می کند تا هم به آرزوهای والدین پاسخی دهند و هم پاره ای از دغدغه های درونی خود را فرو نشانند.

      فرایند این زورآزمایی ها، فردی را به جامعه تحویل می دهد که در پی دفاع از خود و انتقام از سختی های دوران دانشجویی، گریز از خلق و فرو رفته در آمال های تعیین و یا تحمیل شده ی خانواده را پیشه ی خویش می سازد.

    با این تصویرسازی مثلث دانشجو و خانواده و جامعه، توقع رفتار اخلاقی و رویکرد مذهبی و نگرش ناب اجتماعی را دچار چالش می کند و امری سخت و زمخت به نظر می آید. باز افسوس خود را تکرار می کنم و در این اندیشه ام که چقدر این امور پرتناقض می تواند منجر به شخصیتی سالم و کامل شود هیهات!!!

     آفرین بر دانشجویی که این راه سخت و پرسنگلاخ را گذر کند؛ چنان که از دیوار بلند کنکور عبور کرده است. اما تا افق خیلی راه است. خیلی دور خیلی نزدیک.