این سه زن

این سه زن

       فمینیسم بیش از آن که نظریه ای نظام مند باشد یک موضع گیری سیاسی است. اساس آن بر زندگانی سیاسی است و هدف آن تغییر جهان. تفکر فمینیستی همانند تفکر مارکسیستی یا هر جنبش دیگری که هدفش تحول سیاسی است؛ با عمل عجین است. برخلاف ایدئولوژی مارکسیسم که آغاز گر آن یک فرد است؛ فمینیسم ذاتاً کثرت گراست. فمینیسم به عقیده ی برخی، برایند تجربه های تک تک زنانی است که در برابر سلطه ی مردان مقاومت کرده اند. /جین منسبریج

        از دیر زمان سه زن را می شناسم که سمبل فمینیسم اسلامی در جوامع عربی هستند. 1-نوال سعداوی مصری نویسنده ی کتاب "چهره عریان زن عرب" در نقد نگرش سنتی زن در کشورهای عربی و 2-فاطمه مرنیسی پژوهشگر مراکشی، صاحب کتاب "زنان پرده نشین و نخبگان جوشن پوش" در نقد برداشت های کهن و امروزی از حجاب زن مسلمان و 3-دکتر لیلا احمد استاد آمریکایی-مصری بخش مطالعات زنان و مذاهب دانشگاه هاروارد که کتاب "زنان و جنسیت در اسلام" را در بررسی و نقد تاریخی وضعیت زنان مسلمان و مشارکت سیاسی آنان به رشته ی تحریر در آورده است.

          این سه زن و شخصیت هایی چون امینه ودود و اسماء بارلاس کسانی هستند که مسائل و مشکلات زنان در کشورهای اسلامی را از منظر کلامی و فقهی و تاریخی مورد ارزیابی قرار داده و نظریه پردازی کرده اند. برخلاف تصوری که تحولات سیاسی در جوامع را عامل رشد قلمداد می کنند این دگردیسی های فکری است که افکار و اعمال سیاسیون را مورد بازخوانی قرار می دهد. و بدون پشتوانه و فشار فکری هیچ دگرگونی در عالم سیاست رخ نمی دهد.

     تردیدی نیست که تحولات اخیر در عربستان سعودی را باید به فال نیک گرفت و آن را ناشی از جنبش فکری ای دانست که در میان زنان عرب صورت گرفته است. هر چند آزادی در رانندگی و موسیقی دو امر عادی حقوق اولیه ی شهروندی محسوب می گردد اما اینکه مجلس آن کشور آزادی در فتوا برای زنان را تصویب کرده است؛ پیشرفت بسیار قابل تأملی است. برخی از کارشناسان بر این باورند که این آزادسازی ها موجبات یک انقلاب را در عربستان فراهم آورده و به سقوط سلسله ی آل سعود منجر خواهد شد.

  باش تا صبح دولتت بدمد    کاین هنوز از نتایج سحر است