سیاسی نبودن

سیاسی نبودن

          کتابی در دست خواندن دارم به نام " نویسندگان نباید سیاسی باشند" این کتاب مجموعه گفتگوهایی است با شخصیت های جهانی امثال امبرتو اکو، سوزان سانتاگ، جورج اورول، لشک کولاکوفسکی و .... که به ترتیب کتاب نام گل سرخ، علیه تفسیر، قلعه ی حیوانات و 1984، درس هایی کوچک در باب مقولاتی بزرگ را از آنان خوانده ام.

         این کتاب به همت هاشم بناپور ترجمه و ظاهرا عنوان کتاب را از سخن زیرین به نقل از ادواردو گالئانو اقتباس کرده است.

" نویسندگان باید هویت خود را در مقام انسان و نویسنده ای با کمال حفظ کنند. آنان باید بگویند؛ آنچه را که می خواهند بگویند. واژه ها باید واقعی باشند و باید از دل برآیند. در غیر این صورت ساختگی خواهند بود. وقتی شما امر می کنید که سیاسی باشیم این واقعا به فاجعه می انجامد.... به اصطلاح به رئالیسم سوسیالیستی ختم می شود که به اندازه رئالیسم کاپیتالیستی خطرناک است." ص 58

        هر چند ترجمه ی متن روان نیست ولی نفس گفتگو با اندیشمندان مبارک است. تصور می کنم در یک مناظره و گفتگو بهتر می توان به کنه اندیشه ی نویسندگان پی برد. البته گوینده پیش از این اذعان می دارد که " نویسنده سیاسی فقط نوعی برچسب است ما همه سیاسی هستیم حتی اگر خودمان ندانیم، هویت سیاسی مشخص نیست این تجارت انگ زنی بسیار خطرناک است." ص57

        بارها نسبت به این پدیده اندیشیده ام که نویسنده ی حقیقی باید از سیاست فاصله بگیرد. تا بتواند به نقد وضع موجود پرداخته و موقعیتی مطلوب را دنبال کند. از طرفی رمز ماندگاری کتابهای بزرگان را در همین رویکرد جست و جو می کنم.