نوشتن مانند بزرگان

 

 

نوشتن مانند بزرگان

           ویلیام کین نویسنده ی سترگ امریکایی این بار سراغ غول های جهان رفته که در قالب نوشتن های پیاپی شهره ی آفاق شده اند و از شیوه ی نویسندگی آنها برای مددرسانی و راهنمایی افرادی مبتدی با استفاده از پدیده ی "همانندسازی" بهره گرفته است. وی بر این باور است که هر فرد در آغاز نیازمند تقلید از شیوه ی نوشتاری دیگران است تا پس از گذران این مرحله به استقلال در نویسندگی برسد.

          او در مقدمه ی کتاب "نوشتن مانند بزرگان" می گوید: کتاب حاضر روشی آزموده شده را برای بهبود کارتان شرح می دهد که نویسنده های مدرن هرگز در مدرسه یاد نگرفتند؛ روشی که به شما کمک می کند بهتر بنویسید، روشی که می تواند شگفتی بیافریند و تولیدکنندگان نثرهای ملال آور را تبدیل کند به سلینجر ها و همینگوی ها، و پروانه های همتباری که در داستان های آن ها پرواز می کنند. چنان که گویی این آسان ترین کار جهان است.

      از مقدمه ی کتاب درمی یابیم که ویلیام کین از نویسندگان معاصرش رضایت چندانی ندارد چرا که حس خودخواهی آنها مانع از بهره وری از سبک نوشتاری دیگران شده است. وی با معرفی شیوه ی داستان نویسی 21 نویسنده طراز اول جهان، تقلید از دیگران را امری ممدوح می شمارد. البته به شرطی که منجر به شیوه ی جدیدی گردد.

      مترجمان کتاب نیز از همین نارضایتی سخن رانده و معتقدند ترجمه ی این کتاب تا حدودی می تواند از فروپاشی ساختمان داستان نویسی در ایران جلوگیری نماید. بنابراین خواندن این کتاب برای هر فردی که دستی در نوشتن دارد؛ امری ضروری به نظر می رسد.

        اما اندکی بی انصافی است که آثار بزرگانی چون دستغیب، میرصادقی، درویشیان، ذوالفقاری را در نقد و بررسی داستان نویسی نادیده بگیریم و داستانسرایان معاصری چون گلستان، صادقی، امیرخانی و مستور و... را لحاظ نکنیم و این چنین ناکامانه در باره ی داستان سخن بگوییم.

 

+ نوشته شده توسط عباس فضلی در سه شنبه بیست و چهارم مرداد ۱۳۹۶ و ساعت 11:54 |