شهرآشوب سیاسی

شهرآشوب سیاسی

تردیدی نیست که وضعیت سیاسی- اجتماعی انتخابات ریاست جمهوری دهم در سال آینده هم از چهار سال گذشته متفاوت خواهد بود و هم به تکرار سال 76 نخواهد انجامید. ما با رویکردی بسیار متفاوت از دوره های پیشین روبه رو هستیم و باید به انتظار پیامدهای مختلفی نشست. اما دلایل این آثار را می توان در موارد زیر رصد کرد.

1- تک صدایی های حاکم بر انتخابات چند دوره ی اولیه ی انقلاب در سال 1376 در قالب آراء سلبی و نفی رقیب به صورت مرموز و پیچیده ای به یک هنجار سیاسی بدل شد. چنان که تکرار آن در سال 1384 در مرحله ی دوم به وضوح قابل مشاهده بود. نه گفتن به یک کاندیدا به معنای پذیرش کاندیدای رقیب در تمام جنبه ها تلقی شد و این حاصل تلاش عده ای در جهت تخریب نیروهای با سابقه و ماندگار انقلاب صورت گرفت و اکنون هم که آقای خاتمی به ریسک هاشمی گونه ای دست زده است، آثار تخریب و تضعیف ایشان ظهور یافته است. پس این که می گویند: انقلاب نیروهای خود را از بین می برد، سخن گزافی نیست. نه ناطق نوری مستحق این گونه برخوردها بود و نه هاشمی رفسنجانی صلاحیت این تخریب ها را داشت و نه اکنون خاتمی باید مورد تضعیف قرار بگیرد. چرا که هنر انقلابیون حفظ نیروهای برجسته و پرتوان و پذیرفتن برخی کاستی ها و اشتباهات آنهاست. بعضی از نوکیسه ها و تازه به دوران رسیده های دولت نهم تصور می کنند تنها حامی اسلام و برپادارندگان عدالت آنانند ودیگران هیچ حظ و بهره ای از خدمت و سلامت ندارند. زهی خیال باطل!

البته با دو بار تجربه ی این هنجار سیاسی در دوره ی دهم انتخابات نمی توان از این ترفند برای حذف رقیب بهره گرفت. این بار حنای تجربه ی مذکور کم رنگ شده است و قابلیت تست زدن ندارد.

2- ما در انتخابات دهم با تکثر و تعدد کاندیداها در دو جبهه ی اصلاح طلبان و اصولگرایان مواجه خواهیم شد. هر فردی با توجه به تصویری که از خود و دیدگاهش دارد، وارد عرصه خواهد شد. و احمدی نژادگونه در خیال پیروزی به سر می برد و عده ای هم با استفاده از کارشناسان سیاسی و مشاوران اجتماعی و مصاحبه های ساختگی و نظرسازی های قلابی در این شهر آشوب سیاسی به موفقیت خود می اندیشند. هر چند این کشمکش های سایتی و مطبوعاتی و جناحی تا اواخر اردیبهشت در فضای کشور طنین انداز خواهد شد ولی در اوائل خرداد ماه شکل ورود به انتخابات متفاوت می شود و به رغم کاندیداهای متعدد، دو گروه اصلاح طلب و اقتدارگرا برای اتفاق بر یک گزینه تلاش خواهند کرد و پیش بینی می شود که فضا دوقطبی خواهد شد. چنان که اکنون در جبهه ی اصلاحات با سه گزینه ی مهم و مطرح روبه رو هستیم. شجاعت و چانه زنی کروبی، نگاه گفتمانی خاتمی و دغدغه های موسوی، احزاب سیاسی و افراد حقیقی را در قالب مصاحبه ها و بیانیه ها به سوی خود دعوت می کند. کروبی با روزنامه اعتمادملی یکه تاز میدان مطبوعاتی است. هر چند گاه از موسوی و خاتمی در نشریه ی خود یاد می کند ولی محور مباحث سیاسی خود او و نقد دو دیدگاه دیگر بدون تخریب چهره ی آنهاست. از طرفی دو روزنامه ی اعتماد و آفتاب یزد هم تا حدودی همین رویه ی را دنبال می کنند اما تصور می رود این نگاه ژورنالیستی تا برآمدن برنامه ها و سفرهای استانی کاندیداها ادامه یابد و در پایان ماجرا با سعه ی صدر و لحاظ منافع ملی با رایزنی و وساطت بزرگان قوم خصوصا با توجه به تجربه ی تلخ 84 بر روی یک فرد کلیک شود و او میدان دار اصلی جناح اصلاح طلب گردد. در مقابل جناح رقیب هم همین سرنوشت دارد اما چگونه خود دانند.

3- به نظر می رسد بداخلاقی های انتخاباتی در این دوره به اوج خود می رسد و گاه به درگیری های لفظی و فیزیکی می انجامد. به قول شمس الواعظین وقتی تقوا را با وایتکس شسته اند بداخلاقی ها که سهل است بی حرمتی ها هم موجه جلوه می کند. شب نامه ها و عکس های مونتاژ شده به برکت تکنولوژی تصویر، فضای سیاسی را آلوده خواهد کرد و تشخیص قسم حضرت عباس و دم خروس مشکل خواهد شد.

اکنون که عده ای راست راست دروغ می گویند و با آمارهای غلط تلاش سه دهه ی انقلاب اسلامی ایران را با نگاه عدالت خواهانه و مهرجویانه به نفع خود و جناح حاکم مصادره می کنند و پروژه هایی چون انرژی اتمی بوشهر و انرژی هسته ای نطنز را دستآورد دولت نهم تلقی می کنند، چگونه می توان توقع داشت که برای حذف رقیب از عناصر غیراحلاقی بهره نگیرند. در مقابل رقیبی است که خارج از گود سیاست و قدرت به بازسازی و رفع نواقص خود مشغول است و هیچ روزنامه و نشریه ای به طور رسمی در اختیار ندارد و سایت هایش فیلتر شده اند و تنها به تعامل به توده دل خوش کرده است.

البته ارائه ی این تصویر شهرآشوب سیاسی از انتخابات دهم به نفع کسی نیست و بیان آن نه در جهت تشویق و ترغیب به آن است بلکه باید در صدد کاستن از این تصور شد. تیرهایی که باید در جهت دشمن مشترک خارجی خرج شود، نباید متوجه نیروهای داخلی کرد. از دست دادن توان و تلاش های افراد خدمتگذار به ضرر جامعه و توده ی مردم است. و آیندگان قضاوت درستی نسبت به ما نخواهند داشت. ما باید برخی کاستی ها و عصیان ها را بپذیریم.

آنجا که برق عصیان بر آدم صفی زد/ ما را چگونه زیبد دعوی بی گناهی

تخریب و تضعیف ها گاه به عکس العمل معکوس منجر می شود. رعایت اخلاق و انصاف در بیان آمار و اخبار لازمه ی زیست مسلمانی است. من هیچ وقت آمار راهپیمایی خانوادگی در بندرعباس را که رقم ده هزار نفری را به یک میلیون ارتقاء داده بودند، فراموش نمی کنم. چنان که هنوز نتوانسته ام باور کنم که چگونه ساخت ده خانه ی بهداشت در سال جاری می تواند به صد و ده تبدیل شود.

+ نوشته شده در سه شنبه بیست و سوم آبان ۱۴۰۲ ساعت 11:43 توسط عباس فضلی  |