آرامش در گفتگو

آرامش در گفتگو

اما رزا زن کتابخوانی بود و می توانست در باره ی کتاب ها حرف بزند و این برای سوتلانا نوعی رهایی بود. آنها اندکی نوشیدنی خوردند و بعد مشغول بحث در باره ی نظرات سورن کی یرکگارد، فیلسوف مذهبی دانمارکی می شدند که تئوری های وحدت وجودی اش در باره ی ایمان برای سوتلانا فوق العاده جالب و تأثیرگذار بود. آنها در باره ی سیمون وی، عارف و فیلسوف مذهبی فرانسوی و زندگی تراژیکش حرف می زدند. همیشه بحث پاسترناک هم بود. اما نویسنده ی محبوب سوتلانا داستایفسکی بود. همیشه می گفت: آه عجب داستانی است این قمارباز داستایفسکی. رزا گفت که شخصا چخوف را ترجیح می دهد. موقعی که رزا گفت از اشعار جسورانه ی مارینا تسوتایوا لذت می برد، سوتلانا به همان شیوه ای که فقط خاص خودش بود از کوره در رفت. تسوتایوا هیچی نیست، ولش کن. ادم ضعیفی بود، خودکشی کرد. تو باید اشعار آخماتووا را بخوانی. به خصوص رکوئیم اش را که به راستی دارای عظمت و شکوه اخلاقی است.(دختر استالین ج 2 ص 788)

در این گفت و گوی دوستانه دقت کنید. نکات بسیاری برجسته شده است. اولا نشان می دهد که هر دو اهل مطالعه ی کتاب و هر کدام سخت شیفته ی نویسنده ی مورد علاقه ی خود هستند که در مورد آن به نقد و نظر می پردازند. در این متن، از مشاهیری چون کی یرکگارد، سیمون وی، آنتوان چخوف، داستایفسکی، آخماتووا سخن می رود. بنابراین هر انسانی باید در حین مطالعه شخصیت محبوب خود را دریابد و با او دمخور شود. شاید این رویکرد نوعی الگوگیری در زندگی است که قابل توجه عارفان و روان شناسان نیز هست. بالاخره فرد کتابخوان نیازمند این نگرش است که بر اساس آن بتواند دیگر نویسندگان را مورد ارزیابی قرار دهد.

ثانیا متن نشان می دهد که مطالعه باید فراگیر باشد و موضوعات متنوع را در برگیرد. در این گفت و شنود از مذهب، فلسفه، عرفان، رمان و شعر سخن رفته است. چرا که اکتفا به یک رشته و مسئله، فرد را دچار نوعی تعصب و او را تک منبعی می کند به گونه ای که از موضوعات دیگر غافل می شود و گاه جاهلانه به ستیز با آنها می پردازد.

نکته ی دیگر این که هر دو فرد، با توجه به مطالعه ی کتاب ها، شخصیت ها را با تجربه های زیسته شان مورد بررسی قرار می دهند. مثلا کی یرکگارد به خاطر نظریه ی وحدت وجودی اش در باره ی ایمان یا سیمون وی عارف را به علت زندگی تراژیکش که در سال 1943 به خاطر اعتصاب غذا در اعتراض به فاشیسم هیتلری در 35 سالگی درگذشت، معرفی می شود. همچنین رکوئیم عنوان مجموعه شعرهایی در باره ی سال های ترسناک روسیه در اواخر دهه ی 1930 زیر رژیم استالین است؛ سال هایی که به دوره ی «وحشت بزرگ» معروف شد. این همان زمانی است که آخماتووا هفده ماه متوالی هر روز در برابر زندانی در لنینگراد در صف می ایستاد تا بسته ای از پوشاک و مواد غذایی را به دست پسرش لف، که به اتهام فعالیت های ضدانقلابی دستگیر شده بود؛ برساند.(همان منبع ص 789)

نتیجه: نفس گفت و گو بین دو نفر در باره ی کتاب های مورد مطالعه می تواند پیامدهای بسیار خوبی داشته باشد. و از نظر روانی و روحی نوعی آرامش خاطر نصیب افراد کند و در نهایت دیگرانی که شاهد این ماجرا یا داستان هستند نیز بهره بگیرند. پس مطالعه کنید و مطالب خود را به صورت مستند در اختیار دیگران قرار دهید.

+ نوشته شده در دوشنبه بیست و دوم اسفند ۱۴۰۱ ساعت 17:28 توسط عباس فضلی  |