از ویژگی های دوران مدرن به فراموش سپاری مرگ و گذر از باورهای پس از مرگ است اما باید بپذیریم که آدمی در فانوسی از خیال می زید و با مرگ ناگهانی به صندوق عدم می رود. در این فانوس، شعله ای از امید سوسو می زند که نه زمان را می شناسد و نه بقیت عمر را در می یابد.
هنوز در باورم نمی گنجد که دوست و همکار عزیزمان، رضا جمهیری، دیگر در کنارمان نیست. چه که او تازه برنامه ی انتقالی اش به بوشهر درست شده بود تا زندگی جدیدی را در میان همشهریانش آغاز کند اما پیک اجل در میانه ی راه او را ربود و به وادی آخرت سپرد.
آخرین دیدارمان با رد و بدل کردن دو کتاب شکل گرفت. با شوخ طبعی و اندیشه ورزی، همنشینی را رونق می بخشید. دغدغه های فکری اش را در کلاس با همکاران و دانشجویان در میان می نهاد و بازخوردش را در مقالات و پژوهش های اش سرریز می کرد. نام و یادش جاودان باد.
برچسب : نویسنده : tabefalsafia بازدید : 68