انتخاباتی در سکوت(1)

انتخاباتی در سکوت(1)

طرح استیضاح

     در این هیاهوی کرونایی، تجزیه و تحلیل دوره ی یازدهم انتخابات مجلس شورای اسلامی به فراموشی سپرده شد. در این یادداشت برآنم تا با نگاه کلی به سرنوشت انتخابات مجلس در کل کشور، وضعیت آن را در استان هرمزگان واکاوی نمایم. خصوصا با توجه به این که این بار دستی از دور بر آتش داشته و از نگاهی دیگر اوضاع را رصد می‌کردم و با مخالفت و مقاومت جدی، نسبت به عدم معرفی کاندیدایی از سوی اصلاح‌طلبان استان، پیگیر نتیجه ی انتخابات بودم.

     در این دوره بدون تردید، راست گرایان میانه رو و نه افراطی، پیروز انتخابات بودند.  در فضایی پر از ناامیدی و کم حضوری و سرخوردگی های سیاسی اصلاح طلبان در کل کشور، جا برای جولان نیروهای راست گرا فراهم بود. تهران که در دوره ی قبلی با لیست امید پا به عرصه نهاده بود؛ با پشتیبانی اصلاح‌طلبان و بیانیه ی خاتمی، تمامی آراء را به سوی خود کشاند. و حتی کسانی چون فاطمه ذوالقدر و فاطمه حسینی که نام و نشانی نداشتند و با سفارش و هزینه های هنگفت در لیست جا خوش کرده بودند؛ یکباره به نمایندگی مرکز درآمدند. چنان که جناب ذوالقدر همواره می گفت: بعضی ها تعجب می کنند که دخترم نماینده تهران است و من نماینده ی یکی از شهرستان‌های استان هرمزگان هستم. یا خانم حسینی گفته بود: من به پشتوانه ی سیاسی پدرم صفدرحسینی به مجلس راه یافتم و این پیروزی حاصل دینی بود که انقلاب به پدرم داشت!!

     حدوداً پنج ماه پیش از انتخابات، در نشست مقدماتی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه ها در تهران، خطاب به جناب صادقی، رئیس انجمن، گفتم: شما تأیید نخواهی شد و بهتر است چون پروانه سلحشوری ثبت نام نکنید. اما گویا با یک استخاره ی قرآن و استشاره ی دوستان، نام نویسی کرد و رد صلاحیت شد. البته یک سال قبل، در نشست مشهد، گفته بود من چون می دانم بیشتر از یک دوره در مجلس نیستم تمام حرف هایم را خواهم زد ولی بر نظر خود نمانده بود. قدرت شیرین است و ...

     تکلیف امثال مطهری هم از پیش معلوم بود. از 90 نفر نماینده ی رد صلاحیت شده با تمام خواهش و تمنا از شورای نگهبان، فقط پنج نفر توانستند رأی مثبت بگیرند که این هم تصور می کنم هیچ کدوم برای این دوره رأی نیاوردند نمونه اش خانم الماسی نماینده دیر و کنگان.

      راستگرایان این قدر بر خر مراد سوار بودند که قالیباف شهردار معلوم‌الحال تهران با پرونده های مالی و مدیریتی نفر اول تهران می شود و میرسلیم، مرد فراموش شده ی دوره‌های پیشین ریاست جمهوری و پیروز انتخابات مجلس جدید، در مصاحبه ی اخیر با غرور از کارهای خلخالی پرده برداری می کند.

     انتخاباتی که با ۴۲ درصد شرکت کننده، سردترین و کم رمق ترین انتخابات دوره چهل ساله را رقم زد و به سود اصولگرایان به اتمام رسید؛ نتیجه ایی جز این  نداشت که قالیباف در تهران با اندک رأیی اول شود و کسانی که از فیلتر شورای نگهبان عبور کردند؛ در دیگر استان ها به رقابت بپردازند و افراد گمنام و خاموش هم خودی نشان دهند و به خیال خام برای دوره های آینده دورخیزی نمایند. دیگر زد و بندهای سیاسی هم بماند برای بعد.

    روحانی هم که کارنامه ی خوبی در سال ۹۸ نداشت و بلا از زمین و آسمان به رویش بارید؛ در سال جدید، با وجود تحریم های اقتصادی جهان و تخفیف های سیاسی دوران، ناچار است در کنار رقبای پیشین خود بنشیند و آنها را تحمل کند. البته اگر نمایندگان مجلس یازدهم، با طرح استیضاح، او را به صحن علنی مجلس دعوت نکنند.