تب فلسفی

15)- چاه مسجد جمکران سال هاست شاهد آن هستیم که چاهی در قسمتی از حیاط مسجد جمکران کنده شده است و مردم عریضه های خود را که عبارت از بیان نیازمندی و دعای ایشان است، روی کاغذی نوشته در آن می اندازند. چاهی که سابقه ی آن روشن و واضح نیست و هیچ استناد و نقطه ی اتکایی ندارد. من در روز نیمه ی شعبان در این مسجد حضور پیدا کردم و از نزدیک با عریضه نویسی روبه رو شدم و با عده ای از آنها گفتگو کردم. در ذهنم چه گذشت بماند. این روزها اظهار نظر متولی رسمی جمکران در باره ی عریضه نویسی آن هم در چاهی که در محدوده ی مسجد کنده شده است، هر چند ممکن است به ظاهر بی اهمیت جلوه کند لکن حقیقت آن است که این توصیه ها نشانگر رواج یافتن روش های نامتعارفی است که در حوزه ی دین به ویژه در مکانی که انتساب به حضرت مهدی(ع) دارد رخ می دهد. و بیش از همه راه را برای باز شدن مسیرها و مقصدهای تازه ای فراهم می کند که دشوار است بتوان تعریف صحیح و صریحی در شرع از آنها به دست داد. به بخش هایی از مصاحبه ی ایشان توجه کنید. عریضه نویسی یکی از راه های توسل است و توسل جزء مبانی دینی ماست. به علت این که حس و حالت توجه و حضور در این فضا به دلیل مسجد بیشتر است. بسیاری از زائران دوست دارند، عریضه ی خود را در این چاه بیاندازند زائران از داخل و خارج از کشور کنار چاه جمکران با عریضه ی مکتوب خود حاضر می شوند. در غیر این صورت کاغذهایی به مبلغ 1000 تا 1500 ریال در اختیار آنها قرار داده می شود و با توجه به عریضه ای که توصیف شده متن عریضه ی خود را می نویسند و آن را داخل چاه می اندازند. هر دو تا سه ماه ورود به چاه صورت می گیرد و این نام ها بیرون آورده می شود. تمسک به کلیاتی از قبیل این که عریضه نویسی مصداقی از توسل است و تطبی, ...ادامه مطلب