تب فلسفی

به انتظار حماسه ای دیگر* دوم خرداد به عنوان یک واژه در ادبیات سیاسی ایران ثبت شده است. ظهور همین واژه سبب شد که جبهه ای به نام جبهه ی دوم خرداد نیز به واژگان سیاسی معاصر اضافه شود تا کلمه ی ترکیبی حماسه ی دوم خرداد نیز در اذهان عمومی جامعه تداعی گردد. واقعا هم حماسه بود. حماسه ای که بوی آزادی و دموکراسی و جامعه ی مدنی را طنین انداز کرد. حرکتی که با نه گفتن به کاندیدای رقیب و بله گفتن به کاندیدای رفیق شکل گرفت. دوم خرداد بغض ترکیده ی ملتی بود که با نه ای آغاز و به بله ای ختم شد. دوم خرداد حرکتی خودجوش و پرخروش علیه تفکری بود که به دنبال بله گرفتن جبری و خودساخته و پرداخته ای بود که با پاسخ نه ای قوی روبه رو شد. تمام تجهیزات دولتی و حتی امکانات استانداری ها که متولی برگزاری انتخابات در کشور بودند مستقیما وارد عرصه شدند تا رای مثبتی برای کاندیدای خود تصاحب کنند. چه امضاهایی که در قالب برگزاری مراسم مذهبی در جهت نفی رقیب و تأیید کاندیدای مورد نظر از افراد گرفته شد. چه پول هایی که در جهت تبلیغات منفی و کارناول های عاشورایی برای تخریب رقیب هزینه شد تا اراده ی ملتی که خواستار تغییر وضع موجود به وضع مطلوب بود، در هم بشکند اما در کمال ناباوری و در اوج شکوفایی بغض های ترکیده تبدیل به یک فریاد رعدآسایی شد و خاتمی سمبل این فریاد در دل سکوت شب در صبح سوم خرداد طلوع کرد. همان سوم خردادی که باز به دست فرزندان همین ملت غیور در سال 61 در عملیات غرور آفرین بیت المقدس منجر به فتح خرمشهر، نماد مقاومت و پیروزی شد. شهری که پس از آزادی نوای «ممد نبودی ببنی شهر آزد گشته» در آن طنین انداز شد و مسجد جامع آن که قریب دوسال گلوله باران شده بود گلباران شود و باردیگر آوای اذان از گلدسته های شکسته و تی, ...ادامه مطلب