تب فلسفی

عاقبت آرزومندی      گاهی به دلم می آید که من پادشاهم بی ملک، و قاضیم بی قضا، و صاحب صدرم بی صدر، و توانگرم بی مال، و از این اندیشه ها هم بوی حب جاه و مال و طمع و حسد می آید. و از غصه ی اینها خویشتن را این سوداها می دهی. باید که روح خود را به صفات الله چنان متحد گردانی که از اینها در تو هیچ  نماند. مردمان جد می کنند در دکانهای دنیا از جاه و مال، مرادها همچون نردبانی است دراز و با عقبه ی بلندی،، پا,آرزومندی ...ادامه مطلب