تب فلسفی

 چرا باید بنویسیم؟   هر اندیشمند دچارِ خلجانات ذهنی، ناچار از نوشتن و مکتوب کردن داده ها و آگاهی های خود است. خلق کتاب در طول تاریخ حاصل همین دغدغه هاست. از این رو در این مقاله با استفاده از کتبی که پیرامون نوشتن به تحریر در آمده است، به سه عنصر ضرورت نوشتن، مقدمات آن و مزایای نگارش اشاره ای گذرا خواهم داشت. ضرورت نوشتن    در این که چه امری آدمی را به نوشتن وامی دارد یا چرا انسان باید بنویسد؟ به سه بیان از بزرگان اکتفا می کنم. اولی جورج اورول نویسنده ی انگلیسی هندی تبار است که در کتاب «چرا می نویسم؟» می گوید: اگر نوشتن را برای کسب معاش در نظر نگیریم. باور دارم چهار انگیزه ی بنیادین برای نوشتن وجود دارد. 1- خودخواهی صرف: میل به خردمند به نظر رسیدن، نقل مجلس بودن، پس از مرگ به یاد آورده شدن، حق خود را از بزرگترهایی که در کودکی سرزنشت کرده اند گرفتن. 2- عطش زیبایی شناختی. 3- انگیزه ی تاریخی: میل به دیدن چیزها همان گونه که هست. 4- مقاصد سیاسی.(ص 17تا 19) توصیه ی او به نویسنده ها چنین است: فرد تنها در صورتی قادر به نوشتن اثری خواندنی است که پیوسته شخصیت خود را از اثر بزداید.(ص36)    دومی دیوید بروکس است. وی در مورد انگیزه ی نوشتن کتاب «کوه دوم» می گوید: من این کتاب را تا حدی برای این نوشته ام تا به خودم نوعی از زندگی را یادآوری کنم که می خواهم داشته باشم. همه ی ما نویسنده ها، کم و بیش حتی وقتی در منظر عموم به نوشتن در باره ی شخص دیگری تظاهر می کنیم در واقع داریم در باره ی خودمان می نویسیم. به عبارت دیگر ما سعی می کنیم آن چه واقعا خودمان نیاز به یادگیری داریم را تدریس کنیم.(کوه دوم ص 20)    و سومی استاد مصطفی ملکیان است که با ا, ...ادامه مطلب