تب فلسفی

شیفته ی شریعتی امروز 29/3/1393 سالگرد نازنین مردی است که من از نوجوانی شیفته ی او بوده ام. و به رغم گذر زمان و این همه سخن ها و کتاب ها که علیه وی نوشته اند، از شیفتگی ام نسبت به او کاسته نشده است. با این که روحانی هستم و او به شدت روحانیت را به باد انتقاد گرفته بود، باز هم او را محقّ می دانم. چون که روحانیت به وظیفه ی اصلی خود که دفاع از دین بوده و هست، خوب عمل نکرده است. همچنین شایستگی همراهی نسل جوان و تشویق او به دینداری را ندارد. خصوصا روحانیت وابسته به حکومت که بهره ی چندانی از مسائل روز نداشت و با او از در ستیز برآمد. اتهامات این مرد بزرگ از سوی روحانیون و روشنفکران همعصر خودش بسیار است و این تهمت ها بیش از آن که از سرِ درد دین باشد ناشی از حسادت و بی مهری بود. همواره پرسشی در ذهنم خطور می کند که چرا بیش از 36 سال که از مرگ شهادت گونه ی او می گذرد، هنوز سخنش تازگی دارد؟ گویا با همین نسل دارد حرف می زند. کتاب هایش بارها به زبان مختلف ترجمه شده است و سی دی های سخنرانی هایش مکرر توزیع می شود. امروز که دل تنگ او بودم در سایت ها گشتی زدم. فقط گفت و گوی دکتراحسان شریعتی با روزنامه آرمان ملی را خواندم در بخشی از مصاحبه در مورد دلیل گرایش جوانان ایران به آثار دکتر شریعتی می گوید: پرسمان شریعتی اگر فقط پاسخی به صورت مسئله دوران خود بود، امروز کاملا منسوخ می‌شد، اما شریعتی چند بعدی بود و فراتر از دوران و گفتمان زمان خودش حرکت کرد. اول این که شخصیت و منش شریعتی خود برای نسل ما جذاب است. به همین دلیل كويريات ايشان مورد توجه امروز است، نکته ی دوم نقد سنت هست در اسلام شناسی شریعتی، اسلامیات او نقد دین و سنت و دین سنتی است. دین موروثی، خرافی و متعصبانه و ناخودآگاه که می‌گوید, ...ادامه مطلب